Jako młodzi rodzice zamartwiamy się cały czas o nasze małe pociechy. Chcemy dla nich jak najlepiej, żeby tylko wszystko było dobrze. Żeby zdrówko dopisało i w ogóle. Ale co kiedy zauważamy u naszego maleństwa dziwne zachowanie, napięcie mięśni, nóżek i wygięcie ciała? Czy to normalne? Warto zastanowić się czy przypadkiem nie mamy do czynienia z mioklonią!
Co to jest mioklonia?
To zaburzenia neurologiczne, zrywy mięśniowe, powstałe w wyniku zmian w rdzeniu kręgowym, pniu mózgowym lub w innych ośrodkach nerwowych. Występuje pojedynczo lub grupowo oraz co najważniejsze każdy przypadek jest inny. Zanim przejdziemy do schematycznego opisywania rodzajów mioklonii, warto zaznaczyć, że jest to częste zjawisko występujące zarówno u dzieci, jak i dorosłych. W przypadku maleństw warto jest pamiętać, o tym, że nasz noworodek uczy się dopiero życia i poznaje otaczający świat. Na bobasa działa miliony bodźców z zewnątrz. Światło, dźwięk, obraz, kolor, kształty, jednym słowem wszystko wywołuje u naszego dziecka ogromną ekscytację i poruszenie. Te ogromne doznania sprawiają, że układ nerwowy musi w jakiś sposób odreagować multum nagromadzonych emocji. To pierwsza diagnoza. Usłyszycie ją zapewne również u lekarza, jeśli zgłosicie się z takimi obserwacjami u swoich pociech. Po drugie należy pamiętać, że nic nie zastąpi obserwacji rodziców. Lekarz w 15 minut nie oceni stopnia zaburzenia, czy rodzaju mioklonii. Aby wykluczyć inne zaburzenia i problemy lekarz na pewno powinien wykonać tomografie komputerową i rezonans magnetyczny. Reszta zależy już od jednostki tzn. każdy przypadek dziecka jest inny. U niektórych dzieci występujące objawy to początek padaczki, u innych zaś upust nagromadzonych emocji. Warto zatem uważnie obserwować zmiany występujące w zachowaniu dziecka, notować co je poprzedza, jak długo trwają i ich intensywność.
Rodzaje mioklonii
Wyróżniamy mioklonie fizjologiczne, które zazwyczaj powstają w czasie snu podczas fazy NREM i REM lub podczas budzenia osoby śpiącej. U dziecka często występuje w przypadku występowania czkawek lub podczas wysiłki fizycznego. Warto pamiętać, że dla małego dziecka, nawet raczkowanie lub chodzenie jest wielkim przeżyciem i ekscytacją. Drugą grupą są mioklonie patologiczne, które dzielimy ze względu na miejsce występowania*:
- mioklonie korowe – krótkotrwałe i szybkie
- mioklonie podkorowe (pozapiramidowe) – nieregularne i wolne
- mioklonie pniowe – rytmiczne i bardzo szybkie (tzw. miorytmie)
- mioklonie rdzeniowe
- mioklonie idiopatyczne – nieznana etiologia choroby, w której mioklonie stanowią objaw główny
Wnioski
Najważniejsze, to dokładna analiza i diagnoza problemu. Nie popadajmy ze skrajności w skrajność. Część zaburzeń przechodzi samoczynnie, z wiekiem. Część trzeba korygować odpowiednim zachowaniem i ćwiczeniami (basen, ograniczenie bodźców z zewnątrz np. telewizor, komputer, smartfon), niektóre natomiast wymagają stosowania środków farmakologicznych tj. kwas walproinowy, czy prymidon. Każde zachowanie powinno budzić nasze zainteresowanie. Nie tylko nadpobudliwość, ale także ospałość i apatia, które mogą być początkami autyzmu u dzieci. Wszystkie zmiany w zachowaniu najmłodszych powinniśmy wyłapywać jak najszybciej, tak aby można było dokonać trafnej diagnozy i rozpocząć leczenie.
*źródło: wikipedia
